د هغو خلکو به څه ژوند وي ددې زمکې په پر مخ

چې یې د هیلو کور ویران وي د اسمان غېږه کې

مونږ پر ځان اخته مخلوق څنګه ځان وژغورو؟

جګړه کې مقابل لوری کوښښ کوي خپل حریف له منځه یوسي، خو که په له منځه وړلو یې نه توانېږي، نو بیا هڅه کوي دومره یې وځپي، چې بیا د تل لپاره خپل عادي حالت ته را ونه ګرځېدلی شي او پر خپل ځان بوخت پاتې شي.
د معاصر استعمار د پراخې جګړې له ګڼو اړخونو یو هم د خپل حریف پر ځان د اخته کولو اړخ دی. شل کاله وړاندې چې امریکا د خپلو اشرګرو په ملتیا د افغانستان خاوره تر پښو لاندې کړه، نو د خپلو مخالفینو د ځپلو لپاره یې خپله ټوله هڅه وکړه، چې اقتصادي سرچینې یې وچې کړي او آن د دوی واړه واړه کاروبارونه هم ور وتړي؛ څو دوی د اقتصاد له اړخه دومره کمزوري وي، چې ونشي کړای ځان ته د سهار او ماښام ډوډۍ ومومي. امریکا په خپل دې تصمیم کې تر ډېره بریالۍ شوه او مونږ وینو چې امریکا له همدې په نهاره خېټه مبارزینو ماتې وخوړه، خو دوی چې اوس د افغانستان د واک چارې په لاس لري، خو بیا هم دومره څه نه لري چې کم تر کمه ځان ته پرې یوه سرپناه جوړه کړي.
هغوی چې د معاصر استعمار د دغه کار ژوره کتنه نشي کولی، نو خامخا پوښتنه ورته را ولاړېږي، چې ولې معاصر استعمار دغسې کوي؟ ددې ګڼ ځوابونه دي، خو عمده دلیل یې په نړیواله کچه د اسلامي مبارزینو د فعالیتونو ټکني، کمزوري او نابریالي ساتل دي. په دې معنا که چېرې یو څوک د اقتصاد له پلوه بسیا وي، نو خامخا خپل بې چاره ګاونډي او همفکره ته د مرستې لاس ورکوي او دده په مرسته هغه تقویه مومي. امریکا په همدې موخه په افغانستان کې د اقتصاد له پلوه خپل مخالفین وځپل؛ ترڅو که احیاناً د افغانستان د واک چارې بیا دوی ته په لاس ورځي، نو باید دوی دومره اقتصادي ځواک ونه لري چې هم ځان پرې وپالي او هم په ګاونډ یا نړۍ کې کوم بل همفکره مبارز ته د مرستې لاس ورکړي. پر امریکا او اشرګرو یې بریالي شوي افغان مبارزین اوس مهال د امریکا د اقتصادي جګړې پراخ اثار په خپلو ځانونو کې ویني او ځپلی اقتصاد یې ددې اجازه نه ورکوي، چې کوم بل چاته د مرستې لاس ورکړي.
حل لارې یې شته، خو لنډه او مثبته حللاره یې د حکومت د چارواکو له لوري دولتي ادارو ته د توکو د اخیستو او د اقتصادي پروژو د تطبیق چارې هغه چاته سپارل دي، چې له دوی سره په شل کلنه مبارزه کې اوږه په اوږه پاتې شوي وي. دوی که دوی ته دغه چانسونه په لاس ورکړل شي او حمایه شي، نو دوی له خپلې اخیستې مفکورې اړ دي، چې خپله ګټه وټه په هېواد کې پر اسلامي مرکزونو، ادارو او فعالیتونو ولګوي او هم بل چاته د ځواک ساه ورکړي.

مونږ پر ځان اخته مخلوق څنګه ځان وژغورو؟

جګړه کې مقابل لوری کوښښ کوي خپل حریف له منځه یوسي، خو که په له منځه وړلو یې نه توانېږي، نو بیا هڅه کوي دومره یې وځپي، چې بیا د تل لپاره خپل عادي حالت ته را ونه ګرځېدلی شي او پر خپل ځان بوخت پاتې شي.
د معاصر استعمار د پراخې جګړې له ګڼو اړخونو یو هم د خپل حریف پر ځان د اخته کولو اړخ دی. شل کاله وړاندې چې امریکا د خپلو اشرګرو په ملتیا د افغانستان خاوره تر پښو لاندې کړه، نو د خپلو مخالفینو د ځپلو لپاره یې خپله ټوله هڅه وکړه، چې اقتصادي سرچینې یې وچې کړي او آن د دوی واړه واړه کاروبارونه هم ور وتړي؛ څو دوی د اقتصاد له اړخه دومره کمزوري وي، چې ونشي کړای ځان ته د سهار او ماښام ډوډۍ ومومي. امریکا په خپل دې تصمیم کې تر ډېره بریالۍ شوه او مونږ وینو چې امریکا له همدې په نهاره خېټه مبارزینو ماتې وخوړه، خو دوی چې اوس د افغانستان د واک چارې په لاس لري، خو بیا هم دومره څه نه لري چې کم تر کمه ځان ته پرې یوه سرپناه جوړه کړي.
هغوی چې د معاصر استعمار د دغه کار ژوره کتنه نشي کولی، نو خامخا پوښتنه ورته را ولاړېږي، چې ولې معاصر استعمار دغسې کوي؟ ددې ګڼ ځوابونه دي، خو عمده دلیل یې په نړیواله کچه د اسلامي مبارزینو د فعالیتونو ټکني، کمزوري او نابریالي ساتل دي. په دې معنا که چېرې یو څوک د اقتصاد له پلوه بسیا وي، نو خامخا خپل بې چاره ګاونډي او همفکره ته د مرستې لاس ورکوي او دده په مرسته هغه تقویه مومي. امریکا په همدې موخه په افغانستان کې د اقتصاد له پلوه خپل مخالفین وځپل؛ ترڅو که احیاناً د افغانستان د واک چارې بیا دوی ته په لاس ورځي، نو باید دوی دومره اقتصادي ځواک ونه لري چې هم ځان پرې وپالي او هم په ګاونډ یا نړۍ کې کوم بل همفکره مبارز ته د مرستې لاس ورکړي. پر امریکا او اشرګرو یې بریالي شوي افغان مبارزین اوس مهال د امریکا د اقتصادي جګړې پراخ اثار په خپلو ځانونو کې ویني او ځپلی اقتصاد یې ددې اجازه نه ورکوي، چې کوم بل چاته د مرستې لاس ورکړي.
حل لارې یې شته، خو لنډه او مثبته حللاره یې د حکومت د چارواکو له لوري دولتي ادارو ته د توکو د اخیستو او د اقتصادي پروژو د تطبیق چارې هغه چاته سپارل دي، چې له دوی سره په شل کلنه مبارزه کې اوږه په اوږه پاتې شوي وي. دوی که دوی ته دغه چانسونه په لاس ورکړل شي او حمایه شي، نو دوی له خپلې اخیستې مفکورې اړ دي، چې خپله ګټه وټه په هېواد کې پر اسلامي مرکزونو، ادارو او فعالیتونو ولګوي او هم بل چاته د ځواک ساه ورکړي.