تر ټولو لوی غل او لوی بخيل څوک دئ؟

رسول الله ﷺ فرمایي: د خلکو تر ټولو لوی غل هغه دئ چي لمانځه کي غلا کوي، نه یې رکوع پوره کوي او نه یې سجده. او د خلکو تر ټولو لوی بخيل هغه دئ چي په سلام اچولو کي بُخل کوي.

متاسفانه #زموږ_ټولنه کي همدا د لمانځه غله او د سلام بخیلان زیات دي، یو ځای کوم جومات ته ورسئ، چي جمعه تېره سوې وي، بیا زموږ د خلکو د لمنځونو حالت وګورئ، چي څومره په بیړه یې کوي. دا راز سلام هم هغه چا ته کوو چي پېژنو یې، او بل حدیث کي راغلي چي سلام به پېژاندو او ناپېژاندو تولو ته اچوئ.
#تکرار
Hamid Afghan

د امام بخاري یوه نادره کیسه:

امام بخاري رحمه الله د حدیثو د زده کړي لپاره د بحر له لاري کښتۍ کي په سفر روان وو، له ده سره زر دیناره په یوه کڅوره کي پراته وو، د کښتۍ له عملې یو کس له ده سره شناخته سو، دې کس له ده سره زیاته مینه کوله او د ده به یې خورا زیات خدمت کاوه او له ده سره به یې مجلسونه او بانډارونه کول، دې مجلسونو کي یوه ورځ امام بخاري رحمه الله د خپلو زرو دینارو هم ورته وویل چي ورسره دي.

یو سهار د امام بخاري دا د څو ورځو ملګری چي سهار راپاڅید نو په چیغو او نارو سورو یې پیل وکړ، بد حال یې جوړ کړ، جامې یې څیرلي او سخت پریاد یې کاوه، خلک ورټول سول او ویې پوښتئ، ده ورته وویل: یوه کڅوړه کي مي زر دیناره راسره لرل هغه ورک سوي او چا را څخه غلا کړي دي، خلکو د کښتۍ د سپرلیو پلټنه او تلاشي پیل کړه، دې وخت کي امام بخاري رحمه الله خپل زر دیناره اوبو ته وغورځول، کله چي د تلاشي خلک ورته راورسېدل ده سره یې هم هیڅ شی ونه وموندل. خلکو چي تلاشي مکمله کړه او هیڅ یې پیدا نه کړل هغه سړی یې سخت سپک او ورټی.

کله چي کښتۍ خپل ځای ته ورسېدله او خلک تا سول هغه سړي له امام بخاري رحمه الله څخه پوښتنه وکړه چي هغه د زرو دینارو کڅوړه دي څه کړله؟! ده ورته وویل: هغه مي بحر ته وغورځوله، سړي ورته وویل: د دومره مال په ضایع کېدلو او له لاسه وتلو څنګه صبر کوې؟!! امام ورته وویل: جاهله! ما ټول ژوند د رسول الله صلی الله علیه وسلم د حدیثو په جمعه کولو کي تېر کړی دئ، ټول خلک پر ما باور کوي، زه یې په ثقه توب او کره توب سره منلی یم، نو دا درنه پانګه ( الثقة والعدالة) د څو دینارونو د غلا په تور ولي ضایع کړم.
(سيرة الإمام البخاري لـ عبد السلام المبارکفوري ج 1 ،ص 122-123)

#امام_بخاري
#ت۲۰۱۷
Hamid Afghan

یو ښه واکمن باید د رښتیني قانون پر بنسټ حکومت وکړي او د خلکو هوساینه او امنیت په پام کي ونیسي .

" زرتشت "
#تکرار

#عمري_عدالت
یو وخت د شپې حضرت عمر فاروق رض په تیاره کي و وت، د طلحه په نوم یوه کس یې پټه څارنه کوله، دی یوه کور ته ورغی څه وخت هلته و بیا ولاړ، طلحه وایي: سهار زه هغه کورته ورغلم، په کور کي یوه زړه، ړنده او شله بوډۍ ناسته وه، ورته ومي ویل: ماښام یو سړی ستا کره راغلی وو، هغه دلته د څه لپاره راځي؟ بوډۍ راته وویل: دا سړی دا ډېره موده کیږي هره شپه ما ته راځي، زما د ضرورت شیان راته راوړي او زما کور راته صفا کوي. طلحه له ځانه سره وویل:
مور دي بوره سه طلحه! د عمر په ښویېدنو پسي ګرځې؟!
" صفة الصفوه. "
#تکرار
Hamid Afghan

#عمري_عدالت داسي وو.

یو وخت په مدینه منوره او سیمه کي کاختي (قحط سالي) راغله او خلک سخت وږي سول، د نورو مختلفو مرستو په ترڅ کي یوه ورځ اوښان حلال سول او خلکو ته غوښې ووېشل سوې، د اوښ کویَنه او لړمون یې ځان ته پاخه سوي وو او په یوه لوی لوښي کي یې عمر رضي الله عنه ته راوړل، هغه ورته وویل: که زه دا وخورم نو ډېر بد امیر به یم! ځکه خلکو ته مو غوښه او هډوکي ووېشل او زه به پستې غوښي خورم! هغه یې لري کړل او له تېلو سره یې ډوډۍ وخوړله، وروسته یې خپل غلام ته وویل: په "سمغ" نومي ځای کي یوه کورنۍ ده، د هغوی حال پوښتلو ته دا درې ورځي نه یم ورغلی، هغه ما ته مو چي کومه پسته غوښه پخه کړې وه هغه هغې کورنۍ ته وروړئ. صفة الصفوه ۲۸۱/۱.

#تکرار
Hamid Afghan