د ایمان راوړلو لاره راښیه!

یوه مسلمانه مېرمن وايي : یوه عیسایۍ مېرمن مې ګاونډۍ وه، څه وخت نښکاریده، بله ورځ یې پوښتنې ته ورغلم، چې ومې لیدله هغه ناروغه وه، ورته ومې ویل : زه به دې په قران دم کړم، موږ مسلمانان چې ناروغان شو په قران سره شفا ترلاسه کوو، هغې راته وویل: له دې مخکې لیږ اوبه راکړه، ځکه ډېره تږې یم، اوبه مې ورکړې، بیا یې راته وویل: لیږ مې دا تکیه راپورته کړه ، نو راپورته مې کړه او کېنستله.

بیا یې وویل: څو ورځې مې څه شي نه دې خوړلي، سخته وږې یم، د مرستې لپاره هیڅوک نه راځي، ورته ومې ویل: زه دستې ډوډۍ درته راوړم، لیږ وروسته مې خوندوره ډوډۍ ورته راوړه، ډوډۍ یې وخوړله او ښه مړه شوه، وروسته مې ورته وویل: اوس به دې په قران دم کړم؟ هغې لیږ ځنډ راته کتل، وروسته یې راته وویل: زه خپلوان او ملګرې لرم، هغوی څوک بوخت دي او ځینې بې پروا دي، زه دا څو شپې وږې او تږې پرته وم، ته یوازنۍ انسان یې چې زما مرستې ته راغلې ، نو پر ما د قران له ویلو مخکې ما ستا په عمل کې قران ولید، بناء لومړۍ په قران د ایمان راوړلو لاره راوښیه!

د عمر او معاذ رضي الله عنهما دلچسپه کیسه

عمر بن الخطاب رضي الله عنه معاذ بن جبل رضي الله عنه، یو ځای ته د زکات راټولولو لپاره ولیږه، هغه د هغه ځای له شتمنو زکات واخیست او پر غریبانو یې تقسیم کړ او د ځان لپاره یې هیڅ شی هم وروانخیستل، د ورتګ پر مهال چې څه ورسره و له هغه شي سره بېرته کورته ولاړ!

معاذ رضي الله عنه چې تش لاسونه کور ته ولاړ مېرمن یې ورته غوسه شوه، ورته ویې ویل: دا ټول زکات راټولوونکي معلوم اجرت اخلي، تا ولې هیڅ شی نه دې اخیستي او نه دې کور ته کومه ډالۍ راوړې ده؟! ده ورته وویل: زما سره یې څارونکی لیږلی و. د معاذ مطلب دا و چې زه الله تعالی څارلم او مېرمني یې دا وفهموله چې ګواکي خلیفة کوم سړی ورسره لیږلی و او د هغه کارونه یې څارل.



نو د معاذ مېرمن د وخت خلیفة عمر رضي الله عنه ته غوسه شوه، معاذ ته یې وویل: پر تا رسول الله صلى الله عليه وسلم هم باور کاوه، د هغه په نزد امین وې او ابو بکر هم باور درباندې کاوه، اوس عمر ستا سره څارونکی لیږي؟! نو د معاذ مېرمني د نورو ښځو منځ کې له عمر نه شکایتونه پیل کړل، چې زما له خاوند سره یې څارونکی لیږلی و! ان دا شکایتونه یې عمر ته ورسیدل.

بله ورځ عمر رضي الله عنه معاذ وروغوښت، عمر ورته غوسه و، چې ما پورې دې دروغ ویلي دي! نو ورته ویې ویل: ایا ما ستا سره څارونکی لیږلی و؟! معاذ ورته وویل: بله چاره نه وه، په همدې بهانه مې له خپلي مېرمني ځان خلاص کړ! نو عمر ورته وخندل، څه شی یې ورکړل او ورته ویې ویل: په دې دې مېرمن خوشاله کړه. الأموال لأبي عبید 528

دې خوندوره کیسه کې څو د ګټي خبرې دي چې هغه یو د معاذ رضي الله عنه پاکي او د رسول الله او صاحبینو په نزد د ده ستر مقام راښيي او بله د معاذ په زړه پورې توریة او بهانه او بل د مېرمنو د مجالسو اغېز! چې له برکته یې د معاذ مېرمني له عمر نه څه ترلاسه کړل او بله دا چې صحابه کرامو هم له مېرمنو سره اتیات کوه ... لکه ملا صاحبان چې په شخصي ژوند کې اتیات ورسره کوی، که څه هم سیاسي ژوند کې د هیواد په سطحه مېرمنې ورنه خپه دي.

لطفاً کیسه لایک، کمنټ او شیر کړئ

دریو ته به الله غوسه یي

رسول الله ﷺ فرمایي: دریو کسانو سره به الله عزوجل په قیامت کې خبرې نه کوي، (دومره به ورته غوسه یي چې) نه به ورته ګوري، نه به یې له ګناهونو پاکوي او د دوی لپاره به درددونکی عذاب یي.

هغه سړی چې دښته کې مسافرو ته زیاتې اوبه نه ورکوي. هغه سړی چې له مازدیګر وروسته په بل سړي څه شی خرڅوي، نو په الله قسم ورته وکړي چې په دومره دومره یې اخیستې دی، نو هغه یې رښتینی وګڼي، خو هغه دروغژن یي. هغه سړی چې پاچا سره یوازې د دنیا لپاره بیعت کوي، که پاچا د دنیا څه ورکړي وفادار اوسي او که وریې نه کړي وفا نه کوي.

عن أبي هریرة رضي الله عنه، قال قال رسول الله ﷺ: ثلاثةٌ لا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ عزَّ وجلَّ يومَ القيامةِ، ولا ينظرُ إليهِم، ولا يزَكِّيهم، ولَهُم عذابٌ أليمٌ: رجلٌ على فَضلِ ماءٍ بالفلاةِ يمنعُهُ ابنَ السَّبيلِ، ورجلٌ بايعَ رجلًا سِلعةً بعدَ العصرِ فحَلفَ باللَّهِ لأَخذَها بِكَذا وَكَذا فصدَّقَهُ، وَهوَ عَلى غيرِ ذلِكَ، ورجلٌ بايعَ إمامًا لا يبايعُهُ إلَّا لدُنْيا، فإن أَعطاهُ مِنها وفى لَهُ، وإن لم يعطِهِ منها لَم يفِ لَهُ. أخرجه البخاري (7212)، ومسلم (108)، وأبو داود (3474)، والترمذي (1595)، والنسائي (4462)، وابن ماجه (2207) واللفظ له، وأحمد (7435).

که څه هم ناحقه او په دروغو قسم هر وخت ګناه لري، خو حدیث کې له مازدیګر وروسته (بعدَ العصرِ)، ځکه ویل شوي چې دا مهال پلورونکي تنګ شوي یي او د سامان خرڅولو ته یې بیړه یي، نو قسمونه اکثر دا وخت زیات کیږي او بله دا چې په دې وخت کې د بنده ګانو د اعمالو پورته خېږولو لپاره ملایکې نازلیږي، نو دې برکتي وخت کې د قسم ګناه زیاته یي.

یو چالاک د ساده سړي مېلمه شو، په ډوډۍ د پیل وخت کې یې ساده ته وویل: پلار دې ژوندی دی؟ هغه ول نه وفات شوی، چالاک ورته وویل: څنګه وفات شو؟ ساده د پلار د وفات کیسه ورته وغځوله، چالاک ډوډۍ ته کش ورکړ، کاسه چې له نیمایي ښکته شوه د ساده ورته پام شو، ول ستا پلار څنګه وفات شو؟ چالاک ګوله تم کړه، ول هغه ناڅاپه راولوېد او وفات شو. اتې ګوله پورته کړه.

عمر بن الخطاب رضي الله عنه وویل : د کومې ښځې چې خاوند په کور نه یې د هغې کورته به (نامحرم) سړی نه ورځي، یوه سړي ورته وویل : زما ورور یا د اکا زوی، غزا ته تللی، هغه وصیت راته کړی چې زما کور ته ورځه، نو زه خو ورتلی شم؟ عمر په دُره وواهه، او ورته ویې ویل : دا کار مه کوه، ګوره چې ورنه شې، بلکې دروازه کې ورته دریږه او ورته وایه : څه شي ته ضرورت لرئ، څه شی غواړئ. مصنف عبد الرزاق.

الله دې پر موږ رحم وکړي، په دې برخه کې زموږ اکثره خلک کاږه روان دي.