داغه بس د مکتبیانو دي. چی یو کال مخکی پر داغه لار تیر سویدي خو دا ځلی چی کله دا بس دا ځای ته رارسیږی نو پدا غره کی بندیږي. استادان چی هر څه کوښښ کوي خو نه مخته ځی نه شاته.پدی وخت کی یو شاګرد راولاړیږي .او استادانو ته وایي چی ماته د وتلو لار رامعالومیږي.هغوی ویل چي څنګه؟ شاګرد وویل چی د موتر د ټیرو څخه به هوا وکاږو چی ددا موټر قد راټیټ سی. او پدی سره به موټر وباسو نو ددي مطلب دادی که چیری په ژوند کی یو ځای داسی بند راغلي نو د خپل غرور او تکبر هوا لږ د ځانه کمه کړي نو کیدایسی چی هغه ستونزه مو حل سي.احسان
هر سهار چې وظیفې ته ځې او هر ماښام چې بېرته کور ته راځې دغه انځور درسره ګوره او يوازې دا فکر د ځان سره کوه چې دغه ګلالۍ او جنتي ځواني ولې او د څه لپاره تر داسې حده ورسېدل؟
داسې نو په زرګونو ځوانان سته.
