زړه مې څومره لویو ارمانونو ته هيڅ ووړ نه شو
پاتې د جانان معراج ته هیڅ د وصل پوړ نه شو


څو واره د ورکو هیلو وړانګو غېږه راکړله
بس له خپل نصیبه مې پرې یو ځلې زړه موړ نه شو

وخت رانه د يار د سادګۍ په اړه وپوښتل
بې له خاموشۍ مې بل ځواب په ژبه جوړ نه شو

کاشکې لږ د مینې له ښکلاو خبر شوی وای
تل وي له غوسې نه سره سکروټه، بیخي سوړ نه شو.‌

یوه د نیا غمونه یې په زړه باندې پرېوتي دي
چا نن چاته وویل، انس بې وخته زوړ نه شو؟

چې قدم مې د ځوانۍ په درشل کیښود
زندکي مې د غمونو سلسله شوه

روح مې په اتڼ شو د پاک عشق وجد نیولی یم
زه طالب  له بلخه مولانا درته راغلی یم

قال دی شهید شوی ،  لاس مې نیسه لاس د حال راکړه
ستا د مریدانو په قطار کې دریدلی یم 

راشه چې دردونه په شپیلۍ کې سره ووايو
زه هم د يو شمس په بېلتانه کې کړیدلی یم

مستې لطیفې شوې خانقا کې دې مستي اُوري
غږ د الاهو دې،  بې اهنګه زنګولی یم

وځي چې بيتونه مي د زړه له چېلخانې څخه 
زه په رياضت کې نن په دې لوري وتلی یم

خدای پامان مجازه د انس لاره بدله شوه
نن د حقیقت پټې معنا ته رسیدلی یم


قونیا ترکیا
مولانا رومي صیب زیارت

‏امام غزالي رحمه الله وایي
هغه لږ ستا لپاره غوره او بس دي. له هغو ډېرو څخه چې تا ګمراه او سرکشه کوي.